1- كمبود ويتامين  B₁و B₅:

کمبود ويتامين تیامین (B₁) و اسيد پانتوتنيك (B₅) در غذاي ماهي سبب ايجاد عارضه كمبود ويتامين و صدمه به بافت آبشش­ ها مي ­شود. كمبود ويتامين تيامين باعث دژنراسيون مغز مي شود كه متعاقب آن از دست رفتن تعادل، تشنجات عصبي، خونريزي اطراف چشم و كوري را سبب مي ­شود. كمبود اسيدپانتوتينك در صورت بروز موجب چسبيدن لاملای آبشش به يكديگر و در نتيجه نقص در فعاليت­ هاي عادي تنفسي آنها ايجاد مي­ شـود.

2- بيماري تورم كبد (هپاتوم):

هنگامي كه در جيره غذايي ماهي گلوكز زياد شود تا اندازه­اي سبب دفع مي ­شود (همانند بيماري ديابت در انسان) و از آن جا كه ماهيان انسولين كافي ندارند، بنابراين ذخيره گليكوژن در ماهي ايجاد مشكل ميكند و گليكوژن اضافه در كبد ذخيره مي­ شـود. از طرف­ ديگر چون گليكوژن در كبد ساخته و انباشته مي­ شود، بنابراين شكسته نمي ­شود. اين امر براي توليد انرژي در ماهي قزل­آلا سبب تورم كبد مي­ شود.

3- حباب گازي:

گازهاي نيتروژن، دي­اكسيدكربن و اكسيژن در حالت فوق اشباع به عنوان عامل توليد بيماري تشخيص داده شده ­اند. نيتروژن به عنوان عامل عمده ايجاد حباب گازي مطرح است. درجه حلاليت اين گازها با افزايش فشار هوا افزايش مي­ يابد ولي هرچه درجه حرارت آب افزايش يابد، حلاليت آن كاهش مي­ يابد. در واقع حلاليت نيتروژن در آب­هاي عميق بيشتراز آب­ هاي سطحي است. اگر به دليلي فشار گازها در آب به طور ناگهاني كاهش يابد، گازها از حالت محلول در خون خارج مي شوند و به صورت حباب در مي ­آيند در اين شرايط حباب­ ها آمبولي ايجاد مي­ كنند و با انسداد عروق سبب مرگ ماهي مي­ شوند.

4- بيماري نرمي استخوان:

مواد معدني در فعاليت ­هاي فيزيولوژيكي بدن ماهيان اهميت زيادي دارند. در ماهيان آب شيرين تعدادي از آنها از طريق آبشش جذب مي­ شوند. برداشت كلسيم به وسيله آبشش و روده صورت مي ­گيرد. اين عنصر براي تشكيل استخوان­ ها به همراه منيزيم مـورد نياز است و به نظر مي رسد فرمول­ هاي غذايي داراي 1/5 درصد كلسيم براي ماهيان پرورشي مناسب باشند. همچنين بهترين نسبت بين كلسيم و فسفر در يك جيره غذايي پنج به يك است. كمبود كلسيم باعث ايجاد تغييرات زيادي در فعاليت ­هاي متنوع فيزيولوژيكي مي­ شود. با اضافه كردن تريپتوفان به جيره غذايي به مدت ده روز، عوارض ياد شده برطرف می­ شود.

5- بيماري آفتاب سوختگي:

در ماهيان قـزل­ آلاي رنگين­كمان اشعه ماوراي بنفش خورشيد اثرات سويي برجا مي ­گذارد. در برخي از شرايط اين بيماري زماني رخ مي ­دهد كه ماهيان مدت طولاني را در نور كم گذرانده ­اند و به يك­باره در معرض آفتاب (به علت تغييرات هوايي يا انتقال به محيط باز) قرار می­ گیرند. معمولاً ماهيان بيمار، كم اشتها مي­ شوند و رنگ آنها به سياهي مي­ گرايد و با بي­ ميلي در حاشيه استخرها شنا مي­ كنند. در بررسي ماهيان بيمار فلس ­ها شروع به ريزش مي­ كنند و پوست ناحيه آسيب ديده شروع به افتادن مي­ كند، زخم حاصله به صورت عميق و پوسيده در مي­ آيد و لبه قرمز زخم خبر از پيشرفت آن به بافت­ هاي مجاور مي­ دهد. آبشش ­ها نيز به علت وجود خونريزي شديد در زخم ­ها كمرنگ مي­ شوند. ايجاد سايه ­بان روي استخرها و اضافه­ كردن آنتي­ بيوتيك به غذاي ماهيان در درمان موثر است.